Voorlopige maatregelen of afspraken bij scheiding / na de scheidingsbeslissing

Meteen na de scheidingsbeslissing: emoties troef

De eerste periode na de scheidingsbeslissing kan woelig verlopen. Weinig is dan duidelijk over de toekomst, terwijl net veel vragen en diepe gevoelens je parten spelen.

Je weet wellicht (nog) niet goed weet welke beslissingen te nemen. Wat is de beste regeling voor de kinderen? Wat gaat gebeuren met inboedel, auto, huis,…?

Ik kan je geruststellen dat het begrijpelijk is mocht je je overspoeld voelen. Net zoals het normaal is dat constructieve gesprekken misschien erg moeizaam verlopen. Dat kan vele redenen hebben: een verschillende fase van verwerking, hevige gevoelens die je parten spelen, onzekerheid over de toekomst, gebrek aan vertrouwen, onduidelijkheid,…

Ook in de periode kort na de scheidingsbeslissing zijn mogelijk een aantal afspraken nodig,  noem het voorlopige regelingen.  Over allerlei aspecten: de woning, financieel, de kinderen,…. Welke exact hangt van de situatie af.  Of jullie nog samenwonen bijvoorbeeld; of er een gezinswoning is en evt een lening, of er kinderen zijn,…

Daarnaast speelt natuurlijk jullie onderlinge relatie en de mate van spanning een grote rol. Ik ontmoet koppels die helemaal geen nood hebben aan afspraken omdat er geen geladenheid hun onderlinge relatie beheerst, en ze meteen alles definitief willen regelen. Maar natuurlijk zijn er ook situaties waarin het net belangrijk is om een duidelijk kader te scheppen. Zeker als er veel spanning is, als je al allebei apart woont en er kinderen zijn, als de financiële druk groot is,…bijvoorbeeld.

De informatie hieronder focust vooral op deze laatste situatie.

Voorlopige afspraken

Ze regelen dus niet de lange termijn, maar dienen om de periode waarin wel al beslist is om uit elkaar te gaan, maar nog geen definitieve scheidingsregeling bereikt is, samen te organiseren.

Dit alles is ook geschreven met blik door een bemiddelingsgerichte, eerder dan puur juridische bril. Ik merk natuurlijk wel dat in de praktijk net in die periode, als gevoelens erg overheersend zijn, regelmatig hard gezocht wordt naar antwoord op eerder juridische vragen. Situaties escaleren sneller, er is niet veel nodig om wantrouwen te voeden, mogelijk komt er vanuit de zijlijn eenzijdig advies,…

Maar ik geloof in een benadering op maat en daar zou pure toepassing van de wet niet steeds ruimte voor geven, rekening houdend ook met jullie situatie & context. Met oog voor rechten en plichten, maar ook het menselijke ; voor ieder & de hele context.

Een strikt juridische benadering, zeker een gelijk-ongelijk- of juist-fout-benadering, brengt zelden heil. Mijn ervaring leert dat de wet hoe dan ook niet op elke vraag pasklaar antwoord geeft, en dat ook een rechter dus met feiten en de concrete rekening zou houden mocht beslist worden procedure te voeren. Om dus tegenover elkaar te staan in plaats van met elkaar tot afspraken te komen. Je kent dan alleszins de afloop niet vooraf.Daarnaast is uit elkaar gaan in de eerste plaats een emotionele gebeurtenis, en mag het ook op die manier benaderd worden.

Verschil scheiden met onderlinge toestemming via bemiddeling & scheiden via procedure met advocaten

Weet dat in een procedurescheiding het proces totaal anders verloopt dan bij een EOT via bemiddeling (EOT = echtscheiding met onderlinge toestemming).

Bij bemiddeling werken jullie samen op maat regelingen en afspraken uit, waarbij ik jullie samen en gelijktijdig begeleidn.

In een scheiding voor de rechtbank volgt (althans indien je gehuwd bent) eerst procedure voorlopige maatregelen, procedure echtscheiding, en pas achteraf de vereffening en verdeling. Pas in die laatste fase wordt beslist wie bv. de woning kan/mag overnemen, en worden met terugwerkende kracht verrekeningen gedaan. Of worden goederen en gelden verdeeld. Dat kan, in functie van de gekozen juridische ‘strategie’ en andere elementen, best een tijd duren. Eerder gelden dan zgn. voorlopige maatregelen (wie voorlopig welke goederen mag gebruiken, welke kosten betalen, wie in de woning mag verblijven, …) in afwachting . Ze gelden dus voorlopig.

Alleen de regeling van de kinderen, ook via voorlopige maatregelen uitgesproken, blijft achteraf behouden (tenzij andere procedurestappen gezet worden). Gelukkig maar natuurlijk, want zij verdienen stabiliteit natuurlijk. Tot aan de vereffening en verdeling leef je dus in onzekerheid.

Een procedure kost naast tijd, ook enorm veel negatieve energie en geld. De impact wordt vaak onderschat. Men start aan een procedure regelmatig aan het begin, zonder de lange termijn gevolgen te kunnen inschatten, en regelmatig ook op een moment dat de emoties overheersen.

De onderlinge relatie verbetert er meestal ook niet op, en zo gebeurt het dat je wel eens hoort spreken over vechtscheidingen die lange tijd aanslepen. Niet zelden worden dingen op papier gezet die in het geheugen gegrift blijven. Je weet met andere woorden waar je begint, maar niet waar je eindigt. Ik ontmoet (te) veel partners die het gevoel hebben de controle over de procedure (en dus een deel van hun leven) te zijn verloren, terwijl ze eigenlijk  niets liever hadden gewild of zouden willen dan tot regelingen komen.

Een vechtscheiding vermijden.

Het zaadje voor een vechtscheiding wordt veelal gepland in die allereerste fase, vlak na de scheidingsbeslissing.

Wil je ze vermijden? Dan helpt het om te weten hoe ze, althans vanuit mijn perspectief en intussen toch wel jarenlange ervaring als scheidingsbemiddelaar ontstaat.

Een samenspel van actie & reactie.

Veel partners zeggen dat ze in één seconde vreemden werden voor elkaar, dat met het uitspreken van het einde van het partnerschap precies ook elke vorm van vertrouwen en bondgenootschap verdween. Nochtans kan ik ook bevestigen dat de meeste partners respectvol en constructief tot oplossingen wíllen komen. Ze twijfelen alleen of de ander dat ook wel echt wil. Er wordt immers vaak toch wel één en ander gezegd, regelmatig ook al in de periode voorafgaand aan de beslissing.

Mijn advies

het is belangrijk om geen eenzijdige acties te ondernemen, en zo snel mogelijk een gesprek in te plannen. Tenminste, als dringende afspraken nodig zijn. In het andere geval is het misschien net goed om enkele dagen of weken te nemen om de beslissing te laten bezinken, en in die periode geen actie te ondernemen. Geen goederen verplaatsen, geen gelden afhalen, geen eenzijdig juridisch advies inwinnen, geen uitspraken doen die pijnlijk zijn of al over de toekomst gaan als je weet dat je partner er niet klaar voor is.

Gelijk of geluk?

Vasthouden aan gelijk draagt niet bij aan geluk. Eerdere ruzies en discussies herhalen in de hoop nu wel gelijk te krijgen brengt niets bij. De geschiedenis van de relatie en vooral wat jij hebt ervaren als tekortkomingen van de ander opnieuw blijven afspelen vergroot vooral de afstand en de wondes. Vaak immers worden wederom woorden gesproken die snijden.

Praten over wat was en hoe je je daarbij gevoeld hebt is zeker zinvol. Maar niet als dit uitdraait op verwijten, verhit conflict, een strijd om gelijk, mekaar onnodig nog meer kwetsen,… Dan is het beter dit uit te stellen.

Er valt niets te winnen

Er kunnen geen winnaars zijn bij scheiding, dus weerhou jezelf van denken in termen van winst of verlies. Scheiden doet (financieel) lijden is helaas een minder populaire booschap waar veel waarheid in zit. Met hetzelfde gezinsbudget als voorheen zal nu een totaal nieuwe toekomst met 2 huishoudens gecreëerd worden.

Keuzes & verantwoordelijkheid : laat je gevoelens niet je motor zijn

Het is belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen voor persoonlijke gevoelens. Boosheid, verdriet, teleurstelling, frustratie,…het mag er allemaal zijn.

Het is mogelijk dat je onrecht ervaart, dat je geconfronteerd wordt met een beslissing die je niet wil, dat je enorme teleurstelling voelt, dat je het vertrouwen in de ander compleet verloren bent,… Laat je niet leiden door gevoelens door ze de motor te laten worden voor keuzes die niet bijdragen aan oplossingen.

Een breuk verwerken vraagt veel tijd, energie, kracht en moed. En…ook het nemen van verantwoordelijkheid voor hoe jij omgaat met jouw emoties.

Twee snelheden  

Door niet volledig (mee) de gevolgen van de beslissing te willen dragen.

Als eerste beslisser loop je misschien vooruit op de feiten. Hoewel ook jij het moeilijk hebt, sta je verder in de verwerking, en kan je rationeler nadenken over de toekomst.

Daarbij kunnen vele gedachten opduiken: Het komt niet door mij alleen dat we uit elkaar gaan, en zo onverwacht is het niet. Ik nam lang genoeg (financieel) verantwoordelijkheid voor de ander. Ik wil vooruit, en er zijn dringend regelingen nodig.

Belangrijk is te beseffen dat louter de (emotionele) beslissing van jou, niet betekent dat de ander dat meteen kan accepteren. Hoe slecht het ook ging of hoe vaak over scheiden werd gesproken, regelmatig komt de beslissing alsnog onverwacht. Tegelijk verandert je beslissing ook niets aan de realiteit en juridische context. Ben je gehuwd, ging je samen leningen aan, zijn jullie samen ouders, hebben jullie een huis in eigendom,…dan brengt dit verantwoordelijkheden met zich mee die niet zomaar wegvallen vanaf het moment dat jij beslist uit elkaar te gaan.

Als tweede beslisser, begrijpelijk, heb je tijd nodig om de breuk te accepteren. Tegelijk is het belangrijk om ook dát te doen of er naartoe te werken: acceptatie. Je kan de ander er niet van weerhouden om gevolg te geven aan de beslissing, en de scheiding/breuk en alle gevolgen eraan verbonden niet vermijden als de beslissing definitief genomen is.

Mijn advies 

Ben je de eerste beslisser, geef de ander dan tijd.

Ben je de tweede beslisser, geconfronteerd met de beslissing, gebruiken de tijd na de beslissing om de beslissing te aanvaarden. Verwerken zal heel wat meer tijd vragen, voor allebei. Het is begrijpelijk dat je je enorm onzeker en onmachtig voelt, niet wetende wat op je afkomt. Maar vanuit aanvaarding ontstaat ruimte om vooruit te kijken. Want er gaan veel beslissingen nodig zijn, en die neem je liefst samen.

Kortom, jullie staan allebei voor een bewuste keuze. Ik ben overtuigd dat ieder er belang bij heeft om samen en respectvol de scheiding te regelen. Al ben ik me er goed van bewust dat dat grote inspanning vraagt.  

Het is belangrijk voor jou persoonlijk, maar natuurlijk ook voor je kind(eren). Door samen ouders te blijven, en te vermijden je dat je kind nodeloos lijdt door conflict en spanning.

Welke voorlopige afspraken?

Ik focus hieronder op allerlei aspecten waarover een regeling nodig kán zijn. Zo kan je daarover alvast nadenken. Dan ontmoet ik jullie graag om samen af te stemmen en te komen tot een definitieve regeling.

• Wonen: 
  • wie verblijft voorlopig waar?
  • Zijn afspraken nodig over toegang tot de woning – onderhoud - …?
  • Zijn andere afspraken nodig die te maken hebben met wonen – de woning-…?
• Financiële en kostenregeling:
  • Blijft alles voorlopig zoals het steeds was of zijn aangepaste afspraken nodig?
  • Komen er bv wijzigingen in hoe jullie je inkomen ontvangen? De lening(en) betalen? Bijdragen in andere gezinslasten?
  • Als aanpassingen nodig zijn, breng dan goed alle kosten in kaart zodat duidelijk is hoe ze voorlopig betaald worden
    • Kosten die te maken hebben met de woning:
      • lening/ huur
      • nutsvoorzieningen
      • eigenaarskosten: onroerende voorheffing, brandverzekering, andere belastingen en taksen,...
      • wat met kosten voor herstel en onderhoud?
      • Internet, digitale televisie,….
      • Andere?
    •  Kosten die niet met de woning te maken hebben.
      •  Maak overzicht van andere kosten waarover te beslissen is. Denk bijvoorbeeld aan verzekeringen, autokosten, leningen/schulden, pensioensparen, gsm,…
• Is een afspraak nodig over gelden - financiële rekeningen? 
  • Een voorlopige verdelen? Zeker niet afhalen?
• Gebruik van goederen
  • Voertuig(en)
  • Meubilair en inboedel 
  • Andere?
• Nadenken over de langere termijn

Weten jullie al bepaalde dingen met zekerheid? Of denk jij al iets met zekerheid te weten, dan is het wel zinvol dat naar elkaar toe uit te spreken. 

De regeling voor de kinderen

Je weet dat ik erg hoop dat ik jullie kan begeleiden om ondanks de partnerbreuk samen ouders te blijven. Je kinderen liggen ook mij erg nauw aan het hart.

Dat vraagt inspanning, want persoonlijk worstel je misschien met gevoelens die je ook als ouders een beetje parten kunnen spelen. Dat is menselijk.

Toch is het nu wel belangrijk om heel bewust voor ogen te houden dat het voor je kinderen belangrijk is dat ouders bondgenoten blijven.

Meer nog dan onder de gevolgen van scheiding immers lijden kinderen onder blijvend conflict, spanningen en strijd tussen ouders.

Ik bekijk graag samen met jullie de verdere toekomst als ouders: de verblijfsregeling, financiële afspraken, alles dat voor jou als mama of papa belangrijk is om afspraken over te maken.

Maar misschien is de situatie nu nog verre van stabiel, en zijn voorlopige afspraken nodig.

Om te zorgen dat ieder contact heeft met de kinderen bijvoorbeeld, zelfs als dat nog niet meteen volgens de uiteindelijke regeling zal verlopen. Soms is daar meer tijd voor nodig, om welke reden dan ook. Of over de financiële aspecten: het is en blijft natuurlijk de bedoeling dat elke ouder volgens middelen bijdraagt in de kosten. Mogelijk zijn dus afspraken nodig over: kinderbijslag, onderhoudsgeld,…. die voorlopig gelden, in afwachting van een definitieve regeling.

Moet de regeling op papier?

Die keuze is aan jullie. In de meeste situaties werken we gaandeweg ook toe naar een definitieve regeling, zodat er weinig aanleiding is om voor een korte periode afspraken op papier te zetten.

Het is wel belangrijk en eigenlijk mijn hoop dat er voldoende vertrouwen gevonden kan worden dat ook effectief een regeling bereikt zál worden. Soms vraagt het wel wat tijd om dat vertrouwen op te bouwen, of om ook tot effectieve definitieve afspraken te komen. Bedenk in elk geval dat de andere weg, een procedure, veel meer tijd zal vragen en ook meer kosten met zich meebrengt.

Wil je meer weten over de juridische gevolgen van wel of niet een regeling op papier zetten, lees dan deze blogpost. Het is in elk geval mogelijk om een voorlopige regeling uit te werken op papier en deze dan te laten goedkeuren door de familierechtbank.

Bemiddeling : samen & respectvol tot regelingen komen

Dat jullie best overeenkomen is natuurlijk gemakkelijk gezegd, op een moment dat je leven davert op de grondvesten.

Ik geloof heel erg in de kracht van bemiddeling, een proces waarbij vanaf het begin wordt gekozen om samen en respectvol het gehele proces tegemoet te gaan. Dat vraagt energie, moed, kracht en tijd van jou.

Kiezen jullie om in onderling overleg alles te regelen, dan vraag dat energie, moed en kracht van jou. De wet kan daarbij een juridisch kader schappen, maar is best geen strak keurslijf om elkaar in vast te zetten.

Want terwijl je nu focust op wat hier en nu nodig is om de situatie leefbaar en draaglijk te houden of maken, volgt ook nog een verdere toekomst. Daarin wil je ook nog door één deur kunnen, en bondgenoten zijn in het ouderschap voor je kind(eren).

Ik ontmoet je alleszins graag!

Je kan via deze pagina makkelijk een gesprek plannen. Plan je een kennismakingsgesprek samen, dan stap ik binnen in jullie context en bekijken we op maat wat de beste aanpak kan zijn.

Tot binnenkort?